Understanding the Distinctions Between PLC and DCS Modules

درک تمایز بین ماژول های PLC و DCS

در قلمرو اتوماسیون صنعتی ، دو فناوری برجسته نقش مهمی در کنترل فرایندها و مدیریت کارآیی کارآمد دارند: کنترل کننده های منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) و سیستم های کنترل توزیع شده (DCS). در حالی که هر دو اهداف مشابهی را ارائه می دهند ، آنها دارای ویژگی ها و ویژگی های متمایز متناسب با نیازهای خاص صنعتی هستند. این مقاله به واریانس بین ماژول های PLC و DCS می پردازد و ویژگی ها و برنامه های منحصر به فرد آنها را روشن می کند.

معماری:
  • PLC: سیستم های PLC به طور معمول دارای یک معماری متمرکز هستند ، جایی که یک کنترلر واحد چندین ورودی و خروجی را مدیریت می کند. آنها برای برنامه هایی که نیاز به کنترل گسسته دارند ایده آل هستند و در محیط های تولیدی بسیار مورد استفاده قرار می گیرند.
  • DCS: از طرف دیگر ، DCS از یک معماری توزیع شده استفاده می کند که شامل چندین کنترل کننده است که از طریق یک شبکه به هم پیوسته اند. هر کنترلر بر یک بخش یا فرآیند خاص در یک گیاه نظارت می کند و ادغام و مقیاس پذیری یکپارچه را تسهیل می کند.
مقیاس پذیری:
  • PLC: سیستم های PLC برای عملیات کوچک و متوسط ​​مناسب هستند و انعطاف پذیری در گسترش را از طریق ماژول ها یا قفسه های اضافی ارائه می دهند. با این حال ، مقیاس پذیری آنها ممکن است در مجموعه های صنعتی در مقیاس بزرگ محدود باشد.
  • DCS: DCS در برنامه های در مقیاس بزرگ برتری دارد و به دلیل ماهیت توزیع شده ، مقیاس پذیری ذاتی را فراهم می کند. از آنجا که فرآیندهای جدید یکپارچه یا موارد موجود گسترش یافته اند ، ماژول های DCS را می توان به راحتی بدون پیکربندی قابل توجه اضافه کرد.
عملکرد:
  • PLC: PLCS در برنامه های کنترل گسسته ، مانند اتوماسیون دستگاه ، که در آن زمان بندی دقیق و توالی بسیار مهم است. آنها در کار با سیگنال های باینری روشن/خاموش و اجرای عملیات منطقی مهارت دارند.
  • DCS: سیستم های DCS برای کنترل مداوم فرآیند ، مدیریت فرآیندهای پیچیده با متغیرهای بی شماری متناسب هستند. آنها در صنایعی مانند پتروشیمی ، تولید برق و داروهای دارویی ، که در آن نظارت و تنظیم مداوم ضروری است ، برتری دارند.
ادغام:
  • PLC: PLC ها اغلب واحدهای مستقل هستند و برای ادغام با سیستم های سطح بالاتر مانند کنترل نظارت و کسب داده (SCADA) یا ساخت سیستم های اجرای (MES) نیاز به سخت افزار یا نرم افزار اضافی دارند.
  • DCS: سیستم عامل های DCS برای ادغام یکپارچه با سایر سیستم های کنترل و مدیریتی طراحی شده اند و پروتکل ها و رابط های ارتباطی استاندارد را ارائه می دهند. این ادغام ، کنترل جامع گیاهان و تبادل داده ها را در بخش های مختلف تسهیل می کند.
افزونگی و قابلیت اطمینان:
  • PLC: افزونگی در سیستم های PLC اغلب شامل کپی کردن اجزای سخت افزاری یا استفاده از تنظیمات تحمل خطا برای اطمینان از قابلیت اطمینان سیستم است. با این حال ، دستیابی به سطح بالایی از افزونگی ممکن است مستلزم هزینه های اضافی و پیچیدگی باشد.
  • DCS: معماری های DCS ذاتاً از افزونگی در سطح سخت افزار و نرم افزار پشتیبانی می کنند و خطر نقاط تنها شکست را به حداقل می رساند. کنترل کننده های اضافی ، شبکه ها و منبع تغذیه باعث افزایش قابلیت اطمینان سیستم می شوند ، که برای عملکرد مداوم در صنایع فرآیند بسیار مهم است.
نگهداری و پشتیبانی:
  • PLC: سیستم های PLC به طور معمول روشهای نگهداری ساده را ارائه می دهند ، در صورت عدم موفقیت ماژول های جداگانه به راحتی قابل تعویض هستند. تولید کنندگان پشتیبانی و مستندات گسترده ای را برای برنامه نویسی و عیب یابی ارائه می دهند.
  • DCS: سیستم عامل های DCS به دلیل ماهیت پیچیده توزیع شده ممکن است به دانش تخصصی برای نگهداری و عیب یابی نیاز داشته باشند. با این حال ، تولید کنندگان و فروشندگان اغلب خدمات پشتیبانی جامع و ابزارهای تشخیصی را برای ساده سازی فعالیت های نگهداری ارائه می دهند.
در نتیجه ، در حالی که ماژول های PLC و DCS هدف اصلی خودکار سازی فرآیندهای صنعتی را دارند ، تفاوت های معماری ، مقیاس پذیری ، عملکرد ، قابلیت های ادغام ، افزونگی و الزامات نگهداری آنها را به میزان قابل توجهی متمایز می کند. درک این نابرابری ها برای انتخاب فناوری مناسب که با نیازهای عملیاتی خاص و نیازهای صنعت هماهنگ است بسیار مهم است. این که آیا بهینه سازی فرآیندهای تولید گسسته یا مدیریت نیروگاههای صنعتی پیچیده ، انتخاب سیستم کنترل مناسب برای دستیابی به کارآیی ، قابلیت اطمینان و بهره وری مهم است.
بازگشت به وبلاگ